۱۰ اثر شگفت انگیر ساخت دست بشر ! پژوهش از پویا منصفی

۱۰ اثر شگفت انگیر ساخت دست بشر ! 

پژوهش از پویا منصفی تهرانی

 

1-اهرام ثلاثه:

 

 

مجموعه اهرام جیزه نام مجموعه اهرام تاریخی ساخته شده در دوران مصر باستان است که در حاشیه شمالی شهر قاهره کنونی واقع شده است.

هرم بزرگ جیزه یکی از اهرام در مجموعه اهرام جیزه و تنها بازمانده عجایب هفت‌گانه جهان محسوب می‌شود. 

قدمت اهرام جیزه به سلسله چهارم مصر می‌رسد که نام‌های آنها عبارتند از هرم خوفو، هرم خفره و هرم منکور. که خوفو بزرگترین شان و یکی از عجایب هفت گانه است.

2- دیوار چین:

 

 

این دیوار در نقشه جغرافیایی چین ۷۰۰۰ کیلومتر امتداد یافته است. این اثر سال ۱۹۸۷ در "فهرست میراث جهانی" ثبت شد.

این ادعا که این دیوار تنها پدیده انسانی است که از فضا قابل رویت می‌باشد، بارها تکذیب شده است ولی هنوز در باور عوام جا دارد.

تاریخ ساخت دیوار چین به قرن ۹ قبل از میلاد باز می‌گردد.

 حکومت وقت چین برای جلوگیری از حملات ملیت‌های شمالی، برجهای آتش برای خبر رسانی و یا قلعه‌های مرزی برای حصول اطلاعات دشمن را در ارتباط با دیوار و بر روی آن ایجاد کرد.

در دوره حکمرانی سلسله‌های بهار و پاییز و کشورهای جنگجو، میان دوک‌ها جنگ بر پا شد و کشورها با استفاده از کوه‌های مرزی به ساخت دیوار پرداختند تا سال ۲۲۱ قبل از میلاد، امپراتور چین شی خوان پس از به وحدت رساندن چین، دیوارهای دوک‌ها را به هم متصل کرد که به صورت دیوار بزرگ در مرزهای شمالی بر روی کوه‌ها در آمد. او می‌خواست با این کار از حملات دشمن به مراتع شمالی جلوگیری کند.

 

3- تاج محل:

 

 

آرامگاه زیبا و باشکوهی است که در نزدیکی شهر اگرا و در ۲۰۰ کیلومتری جنوب دهلی نو پایتخت هند واقع شده‌است.

 این بنا به دستورشاه جهان، پنجمین امپراتور گورکانی هند به منظور یادبود همسر ایرانی محبوبش ممتاز محل که در سال ۱۶۳۱ (میلادی) به‌هنگام وضع حمل فوت کرد بنا شده‌ است. شاه بنا به وصیت همسرش تصمیم گرفت با ساخت بنایی زیبا، مجلل و عظیم، همسرش را جاودانه کند.

 از این‌رو آرامگاهی زیبا بر روی قبر او بنا نهاد.

4- ماچو پیچو:
 

به معنی قلهٔ قدیمی، یک محوطه باستانی به جا مانده از آثار دورهٔ اینکاها می‌باشد که در ارتفاع ۲٬۴۳۰ متری از سطح دریا در دامنهٔ کوه در بالای درهٔ اوروباما در کشور پرو و در ۷۰ کیلومتری شمال کوسکو قرار گرفته‌است.

 اغلب اوقات از آن به‌عنوان «شهر گمشدهٔ اینکاها» یاد می‌شود. ماچو پیچو احتمالأ شناخته شده‌ترین نماد امپراتوری اینکاها می‌باشد.

این شهر در حدود سال ۱۴۵۰ میلادی ساخته‌شده و صدها سال پیش در زمان فتح اینکاها توسط اسپانیایی‌ها متروک شده‌است.

برای قرن‌ها فراموش شده‌بود و به جز عده‌ای از مردم محلی کسی از آن نامی‌به خاطر نداشته است. این اثر در سال ۱۹۱۱ میلادی توسطهیرام بینگهام، تاریخ‌شناس آمریکایی به جهانیان معرفی ‌شد. پس از آن، ماچو پیچو به یکی از مناطق جذب توریست تبدیل شد و در سال ۱۹۸۱ میلادی در فهرست آثار کشور پرو و در سال ۱۹۸۳ میلادی در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسید. این اثر هم اکنون به عنوان یکی از عجایب هفتگانه جدید شناخته می‌شود.

 

5- بالی:

 

 

بالی جزیره‌ای است واقع در کشور اندونزی که از مراکز گردشگری مهم جهان به شمار می‌رود.

مختصات آن ۸° ۲۵′ ۲۳″ جنوبی و ۱۱۵° ۱۴′ ۵۵″ شرقی است.

 جزیرهٔ بالی جزو یک رشته ‌جزایر است که جزیرهٔ جاوه در غرب آن و جزیرهٔ لومبوک در شرق آن قرار گرفته‌است. هنرهای گوناگون همچون رقص، تندیسگری، نگارگری، چرمگری، فلزکاری و بویژه موسیقی سبک گامِلان در این جزیره در سطح بسیار بالایی قرار دارند.

 

 6-انکگور وات:
 

انگکور وات نام مجموعه‌ای از معابد است که در اوایل سدهٔ دوازدهم برای شاه سوریاوارمان دوم در انگکور در کامبوج ساخته شد تا پرستشگاه حکومتی و پایتخت او قرار گیرد. 

این معبد که در ابتدا معبدی هندو بود و به ویشنو، خدای هندیان تقدیم شده بود پس از ورود آیین بودا به معبدی بودایی بدل شد. انگکور وات که تا به‌امروز به‌خوبی حفظ شده است هنوز هم تنها پرستشگاهی است که از زمان ساختش تا کنون به عنوان یک مرکز مذهبی استفاده می‌شود.

این معبد بزرگترین بنای مذهبی در جهان است و معماری اصیل خمری را می‌توان در آن مشاهده نمود. انگکور وات که اصلی‌ترین جاذبهٔ گردشگری کامبوج است، نشان ملی آن کشور نیز به‌شمار می‌آید و طرح آن بر روی پرچم کامبوج نیز نقش بسته است.

«انگکور وات» ترکیبی امروزی به معنای «پرستشگاه شهر» است. «انگکور» شکل بومی ‌کلمهٔ نوکور است که از واژهٔ سانسکریت ناگارا (नगर) به‌معنای پایتخت یا شهر گرفته شده و «وات» نیز واژهٔ خمری برای معبد است. پیشتر این معبد به Preah Pisnulok شناخته می‌شد که لقب پس از مرگ بنیان‌گذارش شاه سوریاوارمان دوم بود.

 

7- شهر ممنوعه:
 

شهری قدیمی ‌در منطقه پکن، پایتخت کشور چین است و یکی از مهمترین دیدنی‌های تاریخی این کشور بشمار می‌آید.

شهر ممنوعه به روایتی وسیع‌ترین و کامل‌ترین مجموعه معماری چوبی در جهان بشمار می‌رود.

احداث شهر ممنوعه در سال ۱۴۰۶ میلادی با دستور جو دی دومین امپراتور سلسله مینگ آغاز گردید و ظرف ۱۴ سال ساخته شد.

تا سال ۱۹۱۱ میلادی و نابودی سلسله چینگ (قریب ۵۰۰ سال) جمعا ۲۴ امپراتور در این شهر ممنوعه اقامت کرده و بر چین فرمان رانده اند. از سال ۱۹۲۴ بازدید از این مجموعه به عنوان کاخ موزه برای عموم آزاد گردید و ممنوعه بودن آن پایان پذیرفت.

این اثر نادر با ساختگاهی مستطیل شکل مساحتی حدود ۷۲ هکتار را در برمی‌گیرد.

 ابعاد آن ۹۶۱ متر طول در امتداد شمال به جنوب و ۷۵۳ متر عرض در امتداد شرق به غرب است.

دیواری با ارتفاع ۱۰ متر و خندقی با عرض ۵۲ متر دورتا دور مجموعه را فراگرفته است. دیوار در هر ضلع خود یک دروازه را جای داده است. بر روی ضلع جنوبی «دروازه نیمروز» (Meridian Gate) و بر روی ضلع شمالی «دروازه نیروی ایزدی» (Gate of Divine Might) قرار دارد.

دیوارها ضخیم هستند و طوری طراحی شده اند که در برابر آتش توپخانه آن زمان مقاومت کنند.

8- معابد باگان پاگودا:

 

 

مجموعه معابد بودایی است که مربوط به قرن 11 تا 13 میلادی است.

9- معبد کارناک:

 

 

معبد بسیار بزرگی در کنار رو نیل است که کانون مذهبی مصریان در زمان مصر قدیم بوده است.

10- تئوتیهواکان
 

نام مکان باستانی بزرگی ‌است در حوزهٔ آبگیر مکزیک که بزرگترین هرم‌هایی که پیش از درون ‌شد اسپانیاییان بدین سرزمین ساخته ‌شده ‌است در آن جای دارد.

تئوتیهواکان از نیمه نخست هزارهٔ یکم در اوج و بزرگترین شهر قاره آمریکا پیش از اکتشاف این قاره به دست اروپاییان بود.

در اوج خود این شهر ۱۰۰ هزار باشنده را در خود جای می‌داده‌است.

این شهر بر سراسر آمریکای میانه نفوذ داشته‌است. مردمان آن به احتمال از گروه‌های نژادی ناهوا، اتمی ‌و توتوناک بوده‌اند.

این بخش تاریخی امروزه در شهرداری سن خوان در ایالت مکزیکو جای‌گرفته‌است و در حدود ۴۰کیلومتری شمال خاوری شهر مکزیکو.

 این بخش تاریخی ۸۳ کیلومتر مربع گتردگی دارد و از ۱۹۸۷ در فهرست میراث جهانی یونسکو ثبت ‌است.

 

تاریخچه لباس ایرانی در یک نگاه

 لباس زنان ایرانی در نگاه تصویر

 

\

 

 

 

 

 

 

 

ناریخچه لباس در ایـــران

 

 

ایرانیان از بیش از 10 هزار سال پیش دارای تمدن بوده‌اند. از این رو، ریشه‌ی بسیاری از دستاوردهای بشر را در این تمدن می‌توان یافت. برای مثال، نخستین ابزار ریسندگی و بافندگی در غار کمربند، نزدیک بهشهر، یافت شده است که به 7 هزار سال پیش از میلاد مسیح بازمی‌گردد. به علاوه، در قدیمی‌ترین بخش‌های شهر باستانی شوش، که در خوزستان قرار دارد، سوزن‌های سوراخ‌دار پیدا شده است.

این دستاوردهای و نوآوری‌های دیگری که در دوران‌های بعدی رخ داد، صنعت پارچه و پوشاک ایران را پیشتاز و سرآمد جهانیان کرد. جالب است بدانید اسکندر مقدونی، با آن‌که به ایران حمله و آن را اشغال کرده بود، لباس ایرانی می‌پوشید. در این جا به برخی از نوآوری‌های ایرانیان در زمینه‌ی پوشاک و پارچه اشاره می‌شود.


کت و شلوار
ایرانیان نخستین مردمانی بودند که کت آستین‌دار و شلوار می‌پوشیدند. مردمان تمدن‌های دیگر، بابلی‌ها، آشوری‌ها، یونانی‌ها و رومی‌ها، شلوار نمی‌پوشیدند و حتی یونانی‌ها ایرانیان را به خاطر شلوارهای رنگی‌شان مسخره می‌کردند. ایرانیان حتی نوعی شلوار ویژه‌ی سوارکاری نیز داشتند که تنگ و چسبان بود و اغلب از چرم ساخته می‌شد.



شلوار در اصل شروال خوانده می‌شد. عرب‌ها آن را سروال نامیدند و جمع آن را سراویل می‌گویند. در ترکی و کردی نیز شروال گفته می شود. مجارها آن را شلواری می نامند و در لاتین به آن سارابارا می گویند. در زبان انگلیسی هم به آن پاجاما گفته میشود که از واژه ی پای جامه ساخته شده که از واژه های فارسی کهن است.

لباس هخامنشی

چاپ شده بر روی مهر هخامنشی  - محل نگهداری موزه لوور فرانسه

پوشش زنان

ایرانیان از دیرباز به پاکدامنی اهمیت می‌دادند و زنان ایرانی پوشیده با چادر یا پوشش‌های دیگری که بخش‌هایی از موها را می‌پوشاند و تنه را در بر می‌گرفت، در میان مردان ظاهر می‌شدند. در یک مهر سنگی استوانه‌ای که از دوره‌ی هخامنشی برجای مانده و اکنون در موزه‌ی لوور فرانسه نگهداری می‌شود، شاهزاده‌ی ایرانی و ندیمه‌هایش دیده می شود که شاهزاده چادر و ندیمه‌ها سرپوش دارند. در طرحی که روی سنگی در ارگیلی ترکیه نقش بسته است، زن ایرانی باپوشش چادر و سوار بر اسب دیده می‌شود. حتی سرپوش‌های پارچه‌ای دوره‌ی هخامنشی از زیر برف‌های منطقه‌ی پازریک روسیه پیدا شده است. (یادآوری می‌شود، سرزمین‌هایی که نام بردیم، بخشی از امپراطوری پهناور پارس‌ها بودند.)

  گلدوزی

نقش زدن بر پارچه و لباس از دیرباز در ایران مرسوم بود. در تابوت سنگی اسکندر که در موزه‌ی استامبول نگهداری می‌شود، ایرانیان شلوارهایی با پارچه‌های زیبا پوشیده‌اند که طرح دار و گاهی نقش‌هایی از گل‌ها دارند. گل‌دوزی در دوره‌ی صفویه به شکوفایی رسید به نحوی که هنرمندان روم شرقی (امپراتوری بیزانس) طرح‌های ایرانی را بر لباس‌های فاخر نقش می‌زدند. حتی ریشه‌ی عنصرهای اصلی گلدوزی امروزی نیز به ایران بازمی‌گردد که از راه کشورهای ساحل دریای مدیترانه به ایتالیا و اسپانیا رفته و بعدها در سرزمین‌های دیگر مورد توجه قرار گرفته است.

ابریشم ایرانی
بافتن پارچه از ایران آغاز شده و تا دروه‌ی صفوی از مهم‌ترین فرآورده‌های صادراتی ایرانیان بوده است. با آن که بافت ابریشم به چینی‌ها بازمی‌گردد، ابریشم ایرانی در دوره‌ی ساسانیان به چنان کیفیت و ظرافتی رسیده بود که چینی‌ها نیز از ایران پارچه‌ی ابریشمی وارد می‌کردند. برخی از پارچه‌های ایرانی که ویژه‌ی اسقف‌ها تهیه شده، هنوز در گنجینه‌های کلیساهای اروپا نگهداری می‌شود.

خشایارشاه و همراهانش

ردپای شکوه صنعت پارچه‌بافی را در واژه‌های ایرانی که به زبان‌های مختلف راه‌یافته است، می‌توان پیدا کرد.
در زبان عربی: دیباج (از واژه‌ی دیباگ به مفهوم زری ابریشمی) و استبرق (از واژه‌ی ستبرگ به مفهوم نوعی پارچه‌ی ابریشمی)
در زبان انگلیسی: Tafta (از واژه‌ی تافته به مفهوم نوعی پارچه‌ی ابریشمی) Chintz (از واژه‌ی چیت به مفهوم نوعی پارچه)
در زبان روسی: Izarbaf (از واژه‌ی هزارباف به مفهوم پارچه‌ی زری گلابتون) و Partcha (از واژه‌ی پارچه)

لباس ورزش
ایرانیان نخستین مردمانی هستند که از لباس ورزشی استفاده می‌کردند. چوگان ورزش باستانی و مورد علاقه‌ی ایرانیان بود. چوگان بازان نوعی پیراهن نیم‌آستین و شلوار تنگی می‌پوشیدند تا هنگاه بازی راحت‌تر باشند. جنس پیراهن چوگان بازی را نیز نوعی انتخاب کرده بودند تا کم‌تر عرق کنند. انگلیسی‌ها در سال‌های استعمار هندوستان در آن سرزمین با چوگان و لباس نیم آستین آشنا شدند و آن را به خود به اروپا بردند که بعدها به آمریکا نیز راه یافت و به تی‌شرت‌های امروزی منجر شد.

لباس شوالیه ها 
در دوره‌ی اشکانیان و ساسانیان مردان جنگی خود و اسبانشان را زره پوش می‌کردند. در تاق بستان، در کرمانشاه، سربازی زره‌پوش سوار بر اسب زره‌پوش بر پهنه‌ی سنگ کنده‌کاری شده است که با دیدن آن به یاد شوالیه‌های اروپایی می‌افتیم. در واقع، شوالیه‌های اشکانی سرمشق شوالیه‌های اروپایی قرار گرفتند.

 

شوالیه ساسانی

  

نوآوری های دیگر
دستکش: گزنفون، تاریخ‌نگار یونانی با ایرانیانی روبه‌رو شده بود که دستهایشان را در پوست‌های ضخیم و قاب‌هایی نگه می‌داشتند. نمونه‌هایی از دستکش‌های زینتی در موزه‌ی ایران باستان نگهداری می‌شود.
انوع کلاه: ایرانیان از دیرباز کلاه‌های گوناگونی می‌پوشیدند که نشان‌دهنده‌ی موقعیت اجتماعی آنان بود. کلاه پاپ‌ها و حتی تاج برخی از پادشاهان قدیم اروپا، برگرفته از کلاه و تاج‌ پادشاهان ایران است.
چکمه : پوشیدن چکمه‌های چرمی از زمان هخامنشیان مرسوم بود و حتی ژوستی‌نین، امپراتور روم شرقی، چکمه‌های ایرانی می‌پوشید.
شال: هنوز هم در زبان انگلیسی به همین نام خوانده می‌شود (shawl) و نوع مردانه و زنانه‌ی آن هر دو نوآوری ایرانی هستند.

 

تابلو تاریخی

آن سه خرمند: طرحی از سه مغ زردشتی که برای شست‌ و شو و معطر کردن عیسی مسیح(ع) دعوت شده یودند. این تصویر موراییک، بر دیوار کلیسای سنت اپالینار در شهر راون ایتالیا نقش بسته است.

 

عجایب طبیعی ایران در خوزستان پژوهش از پویا منصفی تهرانی

کوه اتشین رامهرمز تا چشمه قیر و خون اژدها

تشکوه یا کوه آتشین رامهرمز از عجائب طبیعی ایران در رامهرمز می‌باشد که در فهرست میراث ملی نیز ثبت شده است. این کوه در جاده رامهرمز به سمت رود زرد و در مسیر خدیجه و ماماتین بعد از روستای گنبد لران، قرار دارد و از گذشته‌های دور تا کنون شبانه روز می‌سوزد، از قدیم مردم محلی به این کوه "تشکوه" می‌گویند. به گفته‌ی کارشناسان زمین شناسی دلیل شعله ور شدن آتش کوه، گوگرد موجود در زمین و متصاعد شدن گاز طبیعی از عمق زمین به سطح است. گازهای هیدرکربوری از لایه های مختلف زمین عبور می کنند و از هر درز و شکافی در سطح زمین به بیرون شعله ور می‌شوند به طوری که در شب، نور سوختن این گاز بیشتر دیده می‌شود. در مجاورت تش‌کوه به دلیل وجود گاز متصاعد شده در هوا نمی توان آتش دیگری روشن کرد.

شهر رامهُرمُز در استان خوزستان و شهرستان رامهرمز قرار گرفته‌است. دهخدا آورده‌است: رامهرمز شهری از بناهای هرمز پادشاه ساسانی است در حوالی شوشتر، که در قدیم به آن «سمنگان» می‌گفته‌اند که آن را ساده کرده، «رامز» "ramez «و منسوب به آن جا را «رامزی»»ramezi" می‌گویند. چون هرمز پادشاه وقت را آشفتگی در دماغ پدید آمد او را از مقر سلطنتی خود استخر بدان شهر آوردند و در آنجا شفا یافت پس آنجا را رام هرمز گفتند

رامهرمز در کنار شوش و شوشتر، دیگر شهر خوزستان می‌باشد که طبق نظر تاریخدانان در دوره‌ای پایتخت ایران بوده‌است. یاقوت حموی می‌گوید که رامهرمز متشکل از دو کلمه رام (shahr) و هرمز (نام یکی از خسروان ساسانی) بوده‌است. برخی می‌گویند رامهرمز نامی کوتاه شده از رامهرمزاردشیر بوده و این شهری است نام دار در خوزستان و عامه مردم خوزستان این شهر را رامز یا به گویش الوار مجاور که «ا» را به «و» تبدیل می‌کنند roomez گویند. برخی نیز گفته‌اند به دلیل بنا شدن شهر رامهرمز در دوره هرمز ساسانی نام این شهر رامهرمز شده‌است.

در جغرافیای تاریخی قدمت خوزستان را بیش از ۱۰۰۰۰ سال می‌دانند و پیدایش قدیمی‌ترین تمدن بشری در شوش و منطقه (انشان) یا (آنزان) ایذه کنونی مشخص گردیده و در دوران هخامنشیان و اشکانیان و ساسانیان نه تنها بر عظمت منطقه افزوده گشت بلکه شهرهایی نیز در آن دوران ایجاد شده که بدون شک رامهرمز یکی از آن شهرهابوده‌است. ویرانه‌های «اسک» بین راه رامهرمز و ارجان در راه بهبهان و ویرانه‌های طاق نصرت به جای مانده از دوره ساسانی در شهر رامهرمز، گذشته پرشکوه تاریخی آن را نشان می‌دهد. در قرن ۴ هـ. ق رامهرمز به سبب کرم ابریشمی که در آن به عمل می‌آمد و به دیگر نقاط صادر می‌شد شهرت جهانی داشت کتابخانه فرقه معتزله دراین شهر بوده‌است.

چشمه قیر 

چشمه های قیر رامهرمز (ماماتین)

منطقه ماماتین در ۲۵ کیلومتری شمال شرق رامهرمز، بستر میراث و ثروتی چند هزار سالست. خون سیاه اژدهایی که به باور اساطیری مردم رامهرمز در جنگ با اسفندیار رویین تن به هلاکت رسید، هنوز از چشمه های قیر ماماتین می جوشد. بررسی لوح هایی که درتخت جمشید به دست آمده نشون می ده هخامنشیان از این چشمه های قیر ظروف خود را می ساختن. ده چشمه قیر با مصالحی مثل قلوه سنگ و ملات ساروج در دو طرف یک مسیل کم آب قرار دارن. آب که با نفت ترکیب شده از چشمه های سیاه رنگ می جوشه و با آب رودخانه ای به نام رود زرد رامهرمز ترکیب می شه و در نهایت وقتی از غلظت نفت و قیرش کم شد به زمین های کشاورزی می رسه. ایرانیان از خون اژدها یا همان قیر جوشیده از زمین برای ساختن بناهای تاریخی و ظروف استفاده می کردن. کشف این ظروف ساخته شده از قیر در تپه چغامیش دزفول مربوط به هزاره چهارم قبل از میلاد مسیح نشون می ده که قیر در بعضی از بناهای تاریخی عیلامی هم کاربرد داشته

پژوهشی در مورد کوه باستانی پردیس از پویا منصفی

نام این کوه باستانی پردیس یا پَدری یا کوه پردیس (padri)، کوهی است در حومهٔ شهرستان جم از توابع استان بوشهر که در نیمه‌راه سیراف به جم  و در نیمه های راه بندر کنگان به فیروز آباد شیراز قرار دارد .

قبل از هر چیزی لازم به توضیح است که داستانها و روایتهای غیر علمی و گاها علمی در مورد این کوه و خواص درمانی ان و جادو که در مورد این کوه وجود دارد هنوز ثابت نشده است  و بعضا ارزش علمی و باستان شناسی ندارد اما قابل توجه و جالب است.

قله این کوه ( گفته می شود) نزدیک ترین نقطه فلات ایران به خورشید است، چون بالاترین ارتفاع در نزدیکی خط استوا است.

مغناطیس فوق العاده قوی کوه در جهان زبانزد است و اگر در فاصله ۵۰ تا ۱۰۰ متری کوه یعنی تقریبا انتهایی ترین نقطه مشخص آسفالت با ماشین توقف کنید و ترمز دستی را بخوابانید، ماشین به جای سر پائینی به نرمی به سمت کوه کشیده می شود که البته همین مغناطیس برای رانندگان نا آشنا بسیار دردسر ساز بوده و تاکنون تعداد زیادی از خودروها بی اختیار با کوه تصادف کرداند. 

پوزپَدری در جم از نقاط دیدنی جغرافیای تاریخی ایران می‌باشد. پدری احتمالاً از کلمهٔ پَد + ری یا پادری به‌معنای محافظ شهر سلطنتی می‌باشد. پاد حفاظت‌کننده و ری و راگا و راگس نیز شهر سلطنتی معنا می‌دهد. از جمله نام‌های زیبای دیگرِ کوه‌های جم می‌توان به تل چگاسه اشاره کرد که امروزه بام جم خوانده می‌شود. گاث یا گات یا گاثه در ادبیات کهن ایرانی به‌معنای سرود می‌باشد. گاس همان لغت پهلوی «گاه» است که به سین ختم می‌شده به‌معنی تخت و سریر، و مراد «مملکت السّریر» است که دولتی مستقل بود و در قفقاز شمالی و مقابلهٔ آن با «زنگ» و مترادف بودن با روم مناسب است. در پارسی باستان گاثو به‌معنی جا و مکان و تخت آمده، در اوستا گاتو به‌معنی جا و تخت، در پهلوی گاس، در هندی باستان (سنسکریت) گاتو آمده‌است. ذیل «گاه» با این همه به گمان نگارنده چگاثه از چکاد یا چکاث و چگاث و چگاس ساخته شده‌است به‌معنای قله یا بلندی و تَل نیز به‌معنای تپه می‌باشد و روی‌هم‌رفته تل چگاسه به‌معنای تپهٔ بلند است

تحقیقات باستان شناسی

پژوهش‌ها نشان می‌دهد در کوه‌های مشرف بر ناحیهٔ جم، دیوارهای صیقل‌زده‌شدهٔ بزرگی در نقاط گوناگون با زاویه‌هایی خاص وجود دارد که افسانه‌ها و روایات قومیِ جم در لهجهٔ محلی آن را «چرم آینه» می‌خوانند. به گفتهٔ بزرگ‌سالان ناحیهٔ جم، آن‌ها قطعه‌های کوچکی از شیشهٔ سیاه را در زیر این «چرم آینه»ها می‌یافته‌اند که فرضیهٔ پادشاهیِ جم در این ناحیه را قوی‌تر می‌کند.

مجسمه‌های «جمشید جم» و «غار آدم» در نزدیکی کوه پَدری، به‌دلیل فعالیت‌های شرکت‌های نفتی و گازی در عسلویه در معرض خطر قرار دارند.

هرچند که پیشینهٔ روستاهای چاهه و دره پلنگی، که در شمال کوه قرار دارند، به‌درستی روشن نیست، ولی نشانه‌هایی از غارنشینی و وجود فسیل‌هایبسیار قدیمی در منطقه دیده شده‌است.

جغرافیا

این منطقه با قرارگیری در ارتفاع ۷۰۰متری از سطح دریا و در نزدیکی خلیج فارس، آب‌وهوای مطلوبی جهت پرورش گیاهان و درختان فراهم آورده‌است. اختلاف دمای هوا با کنار ساحل خلیج فارس، که در برخی از روزهای سال تا ۱۰ درج‌ سانتیگراد می‌رسد، و همچنین رطوبت ملایم آن، این منطقه را به یکی از خوش‌آب‌وهواترین مناطق جنوب ایران تبدیل کرده‌است.

نکات قابل توجهی  دیگری که در این کوه باستانی وجود دارد :

1. برخی می گویند قله این کوه نزدیک ترین نقطه زمین  !!  یا فلات ایران به خورشید است چون بالاترین ارتفاع در نزدیکی خط استواست . البته هنوز  ثابت نشده است 

2. بقایای آتشکده  باستانی که در قله کوه  مشاهده می شود - که البته هنوز مورد تحقیق باستانشناسان قرار نگرفته است . داستانهایی نیز در مورد غسل دادن پادشاه کیانیان جمشید جم در مورد ان ذکر می شود که هنوز در علم باستانشناسی اثبات نشده است.

3. مغناطیس فوق العاده قوی کوه  زبانزد است و اگر در فاصله 50 تا 100 متری کوه یعنی تقریبا انتهایی ترین نقطه مشخص اسفالت با ماشین توقف کنی و ترمز دستی را بخوابانید ، ماشین بجای سر پائینی به نرمی بهسمت کوه کشیده می شود که البته همین مغناطیس برای رانندگان نا آشنا بسیار دردسر ساز بوده و تا کنون تعداد زیادی از خودروها بی اختیار با کوه تصادف کرده اند .

4. پوشش گیاهی منطقه نوعی خار بیابانی گرمسیری منحصر به فرد است که خواص دارویی فراوان دارد و عسلحاصله از منطقه تماما" پیشخرید چند کارخانه داروسازی بزرگ جهان است یکی از ترکیبات اصلی مسکن Advilکه یکی از بهترین قرصهای شناخته شده برای ناراحتی های اعصاب و دردهای میگرنی است از همین عسل تهیه می شود .

5. این منطقه خرمای ویژه نیز تولید می کند که به نام خرمای خصه معروف است و کاملا در شیره خود غرق می شود یعنی یک کاسه آن ظرف سه ساعت پر از شیره می شود و اندازه این خرما اندازه آلبالو بود و به جهت همانخواص دارویی منطقه تماما" برای ساخت قندهای رژیمی برای بیماران دیابتی صادر می شود،  نکته جالب دیگر رویش درخت زیتون در دامنه شمالی کوه حد فاصل شهرستان جم تا روستاهای چاهه و دره پلنگی می باشد که در آب و هوای آن منطقه بسیار بعید می نمود .

فعلا" سندی برای قدمت چاهه و دره پلنگی وجود ندارد ولی علائم مشهودی از غار نشینی مشاهده ، و فسیل هایمختلفی در این منطقه به وفور پیدا شده است .

6. در لایه های زیرین این کوه معدن عظیمی از آب خنک و فوق العاده سالم وجود دارد ، آن هم در اطراف عسلویه !

مردم چاهه و جم ، کوه پردیس را فوق العاده مقدس و محترم می شمارند ، و به استناد علائم موجود در آتشکده احتمالایکی از اولین مکانهایی بوده که نفت در آن سوزانده شده است .

با افتتاح جاده فیروز آباد به عسلویه توسط پتروشیمی ، رفتن به این منطقه خیلی میسر تر و راحت تر شده است . پتروشیمی با تاسیس سه شهرک بزرگ در این منطقه اقدام به تاسیس فرودگاه جم نموده و چهارشنبه هر هفته یک پرواز به مقصد جم انجام می شود که امکان بسیار خوبی برای سفر به این منطقه اعجاب انگیز است .

تحقیق و پژوهش از پویا منصفی تهرانی

جزیره ایستر، جزیره افسانه‌های پر رمز و راز

جزیره ایستر، جزیره افسانه‌های پر رمز و رازی است که به حقیقت تبدیل می‌شوند...این خبر جالب است! با خواندن آن از خودتان می‌پرسید: چرا کسی تا حالا به این فکر نیفتاده است؟ این حفاری باستان شناسی چرا خیلی سال قبل انجام نشده است؟ و…

به گزارش باستان شناسان بیش از 800 تندیس «سر انسان» در جزیره ایستر وجود دارد. کسی فکر نمی‌کرد که این سر‌های بزرگ دارای بدن بوده و یا ادامه‌ای در زیر خاک داشته باشند.

ولی در حال حاضر، گویا راز این سرهای عظیم از زیر خاک بیرون کشیده شده است. راز‌هایی که رسانه‌های جهانی را تحت شعاع خود قرار داده است. نکته اینکه، این جزیره یکی از مهم‌ترین راه‌های آبی بسیار دور در جهان است.

«جزیره ایستر» واقع درجنوب اقیانوس آرام با وسعت 64 مایل، مربع شکل است. شواهد باستان شناسی نشان می‌دهد، این جزیره توسط یک دریانورد هلندی به نام جاکوب روقون  Jakob Roggeveen در سال 1722 کشف شد و در آن زمان نژاد‌های مختلفی چون سرخ پوست با موهای سرخ و تیره پوست در آن زندگی می‌کردند.

در حال حاضر، «جزیره ایستر» یکی از جوان‌ترین سرزمین‌های مسکونی روی زمین است و بیشتر تاریخ‌اش مربوط به ساکنان سرزمین‌های جدا شده در خشکی است. این جزیره تقریبا نیمه راه میان شیلی و تاهیتی قرار دارد. عمدتا از سنگ‌های آتشفشانی ساخته شده است.

حفره باستان شناسان برای کشف بدن‌های پنهان

عمق حفاری را ببینید!!

آیا اینها ساخته دست بشر هستند؟

 ساختار‌های مرجانی کوچک در امتداد خط ساحلی وجود دارد که همین صخره‌های مرجانی با برش‌های زیبایی جزیره را از دریا جدا ساخته اند. بخشی از خط ساحلی این جزیره از گدازه و غارهای آتشفشانی تشکیل شده است.

ساکنان «جزیره ایستر» منزوی ترین جزیره جهان است. قبایل ساکن با نام راپونی با تحمل رنج‌های بیشمار چون؛ قحطی، گرسنگی، شیوع بیماریهای مسری، جنگ داخلی، یورش برای برده‌، استعمار، کاهش جمعیت و... هم اکنون به شهرت جهانی رسیده‌اند.آنها نام سرزمین خود، این مکان جذاب و مرموز را "ناف جهان" گذاره‌اند.

دانشمندان بر این باورند که راز‌های بیشماری در دل این جزیره خفته‌ است. سوال‌های بی پاسخی که چرا حدود 4000 هزار سال پیش، ساکنین جزیره ناپدید شده‌اند؟ و اینکه چه بر سر ساکنین جزیره‌ای که تندیس‌های عظیم سنگی برای خود ساخته‌اند، آمده است؟

   تندیس

و 

گدازه‌های آتشفشانی

حال، بعد از گذشت سال‌ها، یک زن و شوهر باستان شناس به نام روتلیگ و یک گروه دیگر که ترجیح می‌دهند، ناشناس باقی بمانند، شروع به تحقیق و حفاری در این جزیره می‌کنند تا برای پرسش‌های بی پاسخ، پاسخی بیابند.

تحقیق و حفاری آنها منجر به کشف، بدن‌های این سرهای عظیم، تعداد بیشماری کتیبه و نوشته‌های باستانی، اسکلت اجساد کهن و... می‌شود.

این کشف بزرگ، هفته پیش با عنوان «مجسمه های جزیره ایستر دارای بدن هستند»، بر روی اینترنت قرار گرفت و همه را متعجب ساخت. چرا که این تندیس‌ها تنها به عنوان سر‌های بزرگ شناخته شده و معروف بودند.

برخی بر این باورند که ایجاد یک سونامی باعث به پایان رسیدن تمدن این جزیره شده است. گردشگران این جزیره هرگز فکر نمی‌کردند که زیر پایشان، گنج پنهان وجود دارد.

به نظر نمی‌رسد، این تندیس‌ها به خاک سپرده شده باشند. بلکه فرسایش و عوامل جغرافیایی باعث دفن آنها و ناپدید شدن ساکنین آنجا شده است.

این خبر می‌تواند، باور، واقعیت افسانه‌ها را در ذهن و وجود آدمی زنده کند. هنوز جزییات دقیق و بیشتری از این حفاری ارائه نشده است.

بناهای مذهبی شگفت انگیز جهان از پویا منصفی تهرانی

۱۳بنای مذهبی شگفت‌انگیز از سراسر دنیا

مذهب، همواره جایگاه ارزشمندی در میان اقوام و ملت‌های گوناگون داشته است. از قدیم‌الایام، مردم برای برپایی مراسم مذهبی و برای عبادت ، بناهای باشکوهی می‌ساختند. ساخت بناهای ویژه و زیبا به عنوان محل عبادت، به دین و مذهب خاصی اختصاص ندارد و در تمام ادیان و کشورهای گوناگون در تمام طول تاریخ، وجود داشته است. در این مقاله با ۱۳ بنای مذهبی شگفت‌انگیز و باشکوه از سراسر دنیا آشنا می‌شویم.

این سیزده بنای مذهبی، قاره‌ها، دوره‌های زمانی گوناگون و ادیان مذاهب متفاوتی را شامل می‌شوند و به لحاظ ظاهری هیچ کدام با دیگری شباهت ندارند.  هر کدام به لحاظ معماری و تزیینات، کاملا منحصربه‌فرد هستند؛ از یک معبد بودایی در تایلند با حکاکی‌های بی‌نظیر گرفته تا کلیسایی در فنلاند که در گرانیت کنده‌کاری شده است. در این مقاله با این سیزده بنای مذهبی و شگفت‌انگیز از سراسر دنیا آشنا می‌شویم.

Marble Mountains، جنوب شهر دانانگ (Danang)، ویتنام

کوه‌های مرمر یا Ngu Hanh Son، مجموعه‌ای از پنج کوه بلند هستند که بر اساس پنج عنصر طبیعت، فلز، چوب، آب، آتش و خاک، نام‌گذاری شده‌اند. این غارها و تونل‌های شگفت‌انگیز هندو و بودایی در قرن نوزدهم در کوه‌ها ساخته شده اند. یکی از منحصربه‌فرد ترین غارهای این مجموعه، Huyen Khong Grotto است که در آن هیچ نوری نمی‌تابد جز به قاب‌هایی که در حفره‌های سقف قرار گرفته اند. این غارهای دنج با پله‌هایی سنگی به بالای کوه می‌رسند.

 کلیسای Temppeliaukio، هلسینکی، فنلاند

دو برادر در سال ۱۹۶۹ این کلیسای صخره‌ای را خارج از شهر بنا کردند. بنایی باشکوه و جایی برای آرامش و سکوت. این بنا از یک سازه ی گرانیتی که پیش از این وجود داشته، ساخته شده است. این کلیسای لوتران از لحاظ استفاده از عناصر طبیعی، منحصربه‌فرد است؛ اشعه‌های نور خورشید که از پنجره‌های سقفی به داخل می‌تابد، شکاف‌های صخره به عنوان محراب، گنبدی مسی و دیوارهای سخت سنگی. این بنا یکی از پربازدید‌ترین جاذبه‌های گردشگری هلسینیکی است.

 

مون سن میشل (Mont Saint-Michel)، نورماندی، فرانسه

 
در ششصد متری خط ساحل، این صومعه‌ی زیبا و شگفت‌انگیز در بالاترین نقطه‌ی صخره واقع شده است. این بنا به سبک گوتیک ساخته شده و ساخت آن در سال ۱۵۲۳ پایان یافته است. این صومعه تنها در زمان جزر و پایین بودن آب دریا و با عبور از ساحل و بالا رفتن از خیابان‌های شیب‌دار قابل دسترسی است. صومعه در بالاترین نقطه‌ی این جزیره‌ی کوچک قرار دارد. در قرون وسطی، زائران زیادی به این صومعه سفر می‌کردند، امروزه نیز گردشگران بی‌شماری برای دیدن این صومعه به این منطقه سفر می‌کنند.

 

St. Michael’s Mount، کورنوال (Cornwall)، انگلستان

این کلیسا و قلعه که بر قله‌ی جزیره‌ای صخره‌ای واقع شده، شباهت‌های بسیاری به همتای فرانسوی خود یعنی مون سنت میشل دارد. این کلیسا نیز از طریق گذرگاه‌های دست ساز گرانیتی در زمان جزر دریا قابل دسترسی است. این مکان دنج و آرام، کنجکاوی هر بازدید‌کننده‌ای را بر می‌انگیزد. به خصوص درباره‌ی داستان‌هایی که پیرامون تاریخچه‌ی آن، نقل می‌شود. از افسانه‌های ذبح شدن افراد غول‌پیکر تا دیدن فرشته‌ی مقرب، سنت میشل، در این کلیسا.

 
پرستش‌گاه سالت لیک، سالت لیک سیتی (Salt Lake City)، یوتا (Utah)، 

ایالات متحده آمریکا

اسکار وایلد، این بنا را با عنوان مخوف‌ترین سازه‌ای که دیده، توصیف کرده است. این کلیسای مورمون و شاهکار مهندسی آن توسط Henry Grow طراحی شده است. وی با بهره‌گیری از تجربیاتش در پل‌سازی، این سازه را طراحی کرده است. این کلیسا در سال های ۱۸۶۴ تا ۱۸۶۷ ساخته شده و گنجایش ۷۰۰۰ نفر را دارد. بزرگ‌ترین ارگ جهان در این کلیسا قرار دارد. گرچه اسکار وایلد نظر مثبتی راجع به این پرستشگاه نداشته، اما Frank Lloyd Wright آن را یکی از شاهکارهای معماری جهان توصیف کرده است. شکوه و عظمت این بنا، حیرت‌انگیز است.

 

معبد Dilwara، Mount Abu، راجستان، هند

این مجموعه که بین قرن‌های یازدهم تا سیزدهم میلادی ساخته شده است، از پنج معبد تشکیل شده که یکی از زیارتگاه‌های معروف و شناخته‌شده‌ی پیروان آیین جین (Jainism) است. معماری ساده‌ی این بنا، بازتابی از ارزش‌های صادقانه و ضد مادی‌گرایانه‌ی این مذهب است. معبد Vimal Vasahi، که معروف‌ترین آنها است، از سایر معابد چشمگیر‌تر است و تماما با مرمر سفید، تراشیده شده است. ستون‌ها، سقف، کف و دیوارهای این معبد با دقت و ظرافت تمام، کنده‌کاری شده‌اند و چشم هر بیننده را مسحور زیبایی و جزییات پیچیده‌ی خود می‌کنند. اعتقاد بر این است که ۱۵۰۰ سنگ‌تراش و ۱۲۰۰ کارگر در مدت ۱۴ سال، این بنای باشکوه و چشم‌گیر را ساخته‌اند.

Pura Tanah Lot، بالی، اندونزی

Pura Tanah Lot روی صخره‌ای که با فاصله‌ی کمی از بالی واقع شده، ساخته شده است. این بنا یکی از ۷ معبد دریایی ساخته شده در کناره‌های سواحل جنوب غربی است. گرچه، تنها اهالی بالی اجازه‌ی ورود به این معبد را دارند اما گردشگران بی‌شماری از بیرون به تماشای آن می‌نشینند. این مکان، یکی از زیارتگاه‌های مهمی است که با اسطوره‌شناسی بالی، گره خورده است. در حقیقت اینجا مکانی برای پرستش خدای دریا است. این بنا در قرن شانزدهم میلادی ساخته شده و اعتقاد بر این است که مارهای دریایی سمی، از این معبد در برابر مزاحمان، حفاظت و نگهبانی می‌کنند.

 

مسجد سلطان احمد یا مسجد آبی و ایاصوفیه، استانبول، ترکیه

این دو بنای با شکوه که در دو طرف یک میدان واقع شده‌اند، نمونه‌هایی از میراث جاودان این شهر هستند. ایا‌صوفیه نمونه‌ای از معماری بیزانس است که نزدیک به هزار سال بزرگ‌ترین کلیسای جامع جهان بود. ایاصوفیه قبل از اینکه به مسجد تبدیل شود، کلیسای رومی کاتولیک بود و اکنون نیز به موزه تبدیل شده است. ساختار و طراحی این بنا، الهام‌بخش ساخت مسجد سلطان احمد است که با نام مسجد آبی نیز شناخته می‌شود و در سال ۱۶۱۶ ساخت آن به پایان رسیده است. کاشی‌ها و شیشه‌های رنگی به کار رفته در نمای داخلی بنا، آبی‌رنگ هستند. این مسجد به نحوی ساخته شده که گنجایش ۱۰۰۰۰ نمازگزار را داشته باشد.

تئوتیئواکان (Teotihuacan)، مکزیکوسیتی، مکزیک

 
Teotihuacan یکی از بزرگ‌ترین شهرهای پیش‌کلمبیایی در آمریکا است.
در مرکز این مجموعه، خیابانی تحت عنوان "خیابان مرگ" وجود دارد و اطراف آن سازه‌هایی با ساختاری باشکوه  شامل دو هرم بزرگ، یکی برای خورشید و دیگر برای ماه، قرار گرفته اند که برای قربانی کردن انسان و حیوانات به کار گرفته می‌شدند. هنوز بر سر این موضوع که موسسان و سازندگان این بنا چه کسانی بوده اند بحث و مناقشه  وجود دارد اما گمان می‌رود، که ۱۰۰ سال پیش از میلاد مسیح ساخته شده و در ۴۵۰ میلادی به اوج شکوفایی خود رسیده است. عظمت و تاریخچه‌ی این بنا، آن را به یک مکان دیدنی و فوق‌العاده، تبدیل کرده است.

معبد Prambanan، جاوه مرکزی، اندونزی

این مجموعه که بزرگ‌ترین معبد آیین هندو در اندونزی است از ۲۴۰ معبد تشکیل شده و جلوه‌ای از معماری کهن آیین هندو است. این معبد در سال ۸۵۰ میلادی ساخته شده است. ویژگی‌های جزیی و چشمگیر، زیبایی و شکوه معماری این بنا و ریزه‌کاری‌های نفیس در نقش‌برجسته‌ها، این بنا را از سایر موارد مشابهش، متمایز کرده است. معبد مرکزی ۱۵۴ پا ارتفاع دارد و به خدایان، Shiva، Brahma و Vishnu اهدا شده است. این بنای مذهبی، عظمت در ابعاد و ریزبینی و دقت در جزییات را یک جا جمع کرده است.

 

قصر پوتالا (Potala Palace)، تبت، چین

این سازه که هنوز پا بر جا است به دستور پنجمین دالایی لاما در سال ۱۶۴۵ ساخته شده و تکمیل کردن آن، بیشتر از پنجاه سال طول کشیده است. این قصر، هم محل استقرار دولت و هم اقامت‌گاه زمستانی دالایی لاما است. قصر سفید محل زندگی دالایی لاما است در حالی که قصر سرخ مکانی برای عبادت و تعلیم به بودائیان تبتی است. این بنا، سیزده طبقه و بیشتر از هزار تالار و اتاق دارد. این بنا به قدری دارای اهمیت و چشم‌گیر است که Zhou Enlai ماموان خود را برای حفاظت از آن در برابر ارتش سرخ در جریان انقلاب فرهنگی چین، فرستاد.

 

معبد سفید یا Wat Rong Khun، استان چیانگ ری، تایلند

این معبد تماما سفید، محل تلاقی هنر و مذهب است. این بنا که نام اصلی آن Wat Rong Khun است با نام معبد سفید نیز شناخته می‌شود. ساخت آن در سال ۱۹۹۷ آغاز شده و همچنان ادامه دارد. Chalermchai Kositpipat، هنرمند سازنده‌ی این بنا، آموزه‌های مذهبی را با هنر و معماری مدرن، پیوند داده است. این بنای غیرمعمول و حیرت‌انگیز، تفسیر مجدد آموزه‌های بودا با استفاده از شیوه‌های مدرن است.  

انگکور وات (Angkor Wat)، کامبوج

یک راهب پرتغالی در قرن شانزدهم این بنا را این طور توصیف کرده است: سازه‌ای فوق العاده که توصیف آن با قلم ممکن نیست و هیچ بنایی مشابه آن در دنیا وجود ندارد.
Angkor Wat، که بزرگ‌ترین بنای مذهبی روی این کره‌ی خاکی است، مجموعه‌ای از بیش از صد معبد سنگی است که در قرن دوازدهم میلادی، ساخته شده اند. این مجموعه که در ابتدا به خدای هندو، Vishnu، تقدیم شده بود، بعد‌ها به یک معبد بودایی تبدیل شد. معماری اصیل خمری را می‌توان در این معبد به خوبی مشاهده کرد.